Pic Paradis
Een hele goedemiddag, ochtend, avond, nacht? Leuk dat je weer benieuwd bent naar mijn belevenissen in verweggistan. Vandaag een berichtje over onze wandeling naar het hoogste punt van Sint Maarten, Pic Paradis!
Pic Paradis. Het stond al vanaf het begin op onze to-do list en dinsdag was het dan zover. Sportschoenen aan, zonnebrand op en gaan met die banaan! We gingen met een busje naar het beginpunt en vanaf daar gingen we lopen. Heel ver in de verte en heel veel meters de lucht in zagen we de 3 grote zendmasten al op de top staan. Dáár moesten we heen en dat beloofde een flinke klim te worden, maar ik had er zin in!! Onderweg werden we veel ingehaald door auto's, de meeste mensen gaan dus met de auto naar de top... Super zonde als je het mij vraagt, want de klim was minstens even mooi en leuk en de uitzichten tussendoor waren ook geweldig! Zo hebben wij wel een uur op een soort veranda gezeten om te lunchen en van het "tussenuitzicht" te genieten, terwijl alle auto's hier keihard voorbij reden. JAMMERRRRRR!
Na onze tussenstop, zetten we onze klim voort naar de top! Het was nog even doorzetten, maar daardoor vonden we wel dat we het uitzicht extra hadden verdiend!!! En wauuuuuuuuw, wat was het mooi!
En toen kwam het... De terugweg. Ik zag een routepijltje de wildernis in. HIKEN, AVONTUUR! "Kom Ilse, dit is een leuke terugweg naar beneden, we nemen deze weg!" Na wat tegensputteren, ging Ilse dan toch maar mee. Het was inderdaad een hele mooie route naar beneden, zigzaggend door een soort bospaadje. Maar toen... Opeens... Moesten we opeens klimmend en klauterend weer... omhoog. Omhoog? Uh, we moeten naar beneden!!! De weg bleef maar omhoog gaan. Of nouja, weg... Kijk maar:
Zo ging de hele weg omhoog weer. We voelden de bui al hangen, we gaan weer boven op de top uitkomen... Stiekem vond ik het klimmen en klauteren maar wat leuk, maar ik had alleen totaal geen idee hoe lang de route nog zou duren en het was behoorlijk pittig! Na een uur kregen we gelijk. We stonden weer bovenaan de berg. HAHAHAHAHA, ik vond het stiekem wel een goede grap, hoewel ik al wel he-le-maal kapot was van al het geklim. Toen konden we dus alsnog de normale route naar beneden lopen. Toch had ik de avontuurlijke route niet willen missen, want het was zeker een leuke ervaring!